کد مطلب:30347 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا قيامت وجود دارد؟

شرايع آسماني همگي در لزوم ايمان به جهان آخرت، اتفاق نظر دارند. عموم پيامبران، همراه دعوت به توحيد، از معاد و حيات پس از مرگ سخن گفته و ايمان به جهان آخرت را در سرلوحة برنامة خود قرار دادهاند. بر اين اساس، اعتقاد به قيامت از اركان ايمان در اسلام است و منكر معاد، كافر شمرده ميشود.



قرآن كريم با دلايل روشن، قطعي بودن معاد و برانگيختن بشر را پس از مرگ ثابت نمود، و آن را يك رويداد حتمي تلقي ميكند و از راههاي مختلف به آن استدلال ميكند.[17] در اين جا يكي از راههاي اثبات معاد از نظر قرآن را ذكر ميكنيمو آن عبادت است از برهان حكمت:



اگر زندگي اين جهان را بدون جهان ديگر در نظر بگيريم پوچ و بي معني خواهد بود. درست به اين ميماند كه زندگي دوران جنيني را بدون زندگي اين دنيا فرض كنيم. اگر قانون خلقت اين بود كه تمام جنينها در لحظه تولد خفه ميشدند و ميمردند، چقدر دوران جنيني بي مفهوم جلوه مي كرد! همچنين اگر زندگي اين جهان بريده از جهان ديگر تصورشود، سردرگمي وجود خواهد داشت، زيرا چه لزومي دارد هفتاد سال يا كمتر و بيشتر در اين دنيا ميان مشكلات دست و پا زنيم مدتي خاص و بي تجربه باشيم و تا پختهشود خامي عمر تمام است! مدتي به دنبال تحصيل دانش باشيم، اما هنگامي كه از نظر معلومات به جايي رسيديم برف پيري بر سر ما نشسته است، تازه براي چه زندگي كنيم؟ خوردن و پوشيدن و خوابيدن و بيدار شدنهاي مكرر و ادامه دادن اين برنامه خسته كننده تكراري در دهها سال؟! آيا به راستي اين آسمان گسترده، اين زمين پهنا و اين همه مقدمات و مؤخرات، اين همه استادان و مربيان اين همه كتابخانههاي بزرگ اين ريزه كاريهايي كه در آفرينش ما و ساير موجودات به كار رفته، همه براي خوردن و نوشيدن و پوشيدن و زندگي مادي است؟ آنها كه معاد را قبول ندارند، اعتراف به پوچي اين زندگي ميكنند و گروهي از آنها اقدام به خودكشي و نجات از زندگي پوچ و بي معني را مجاز و يا ماية افتخار ميشمرند. چگونه ممكن است كسي به خداوند و حكمت بي پايان او ايمان داشته باشد و زندگي اين جهان را بي آن كه مقدمهاي براي زندگي جاويدان جهان ديگر باشد، قابل توجيه بشمارد؟



قرآن كريم مي گويد: آيا گمان كرديد بيهوده آفريده شديد و به سوي ما باز نميگرديد؟! يعني اگر بازگشت به سوي خدا نبود، زندگي دنيا عبث و بي هوده بود، آري در صورتي زندگي اين دنيا مفهوم و معني پيدا ميكند و با حكمت خداوند سازگار ميشود كه اين جهات را مزرعهاي براي جهان آخرت و گذر گاهي براي آن عالم وسيع بدانيم: و آن روز (قيامت) مردم به صورت گروههاي پراكنده از قبرها خارج ميشوند تا اعمال شان به آنها نشان دادهشود، پس هركس هموزن ذرهاي كار خير انجامدهد، آنها را ميبيند، و هر كس هموزن ذرهاي كار بد كرده، آن را ميبيند.[18] برابر اطلاعات بيشتر به تفسير نمونه، ج 18، ص 479 مراجعهشود.

[17] براي تفصيل مطلب مراجعه كنيده به: معاد در نگاه عقل و دين، تاليف محمد باقر شريعتي سبزواري.



[18] زلزله (99) آيه 6 ـ 8.